پاسخ ابوداوود الحنین به سؤالی در باب «نفس علم قدسی چیست؟ »
سلام و درود بر تو عمو جان. سؤال خوبی پرسیدی، سؤالی که ریشه در فهم و درک عمیق از هستی و علم دارد.
عمو جان، هر علمی مرتبه‌ای دارد و هر دانشی نوری. «علم قدسی» یعنی همان علمی که ریشه‌اش از منبعی پاک و مطهر و الهی است. «قدس» در لغت به معنای پاکی و تنزیه از هر نقص و آلودگی است.
حالا که از «نفس علم قدسی» می‌پرسی، باید بگویم منظور از آن، جوهر، حقیقت و روح آن علم الهی است.
حقیقت علم قدسی چیست؟
ببین عمو جان، بسیاری از علومی که ما می‌خوانیم و می‌آموزیم، علومی‌اند که با عالم ماده و پدیده‌های زمینی سر و کار دارند. این علوم مفیدند، اما دایره‌شان محدود به همین جهان پایین است.
اما «علم قدسی» آن علمی است که پرده از حقایق برتر برمی‌دارد. علم قدسی، علمی است که روح را شفا می‌دهد، نه فقط جسم را.
«نفس علم قدسی» یعنی:
- نورانیت آن علم: خاصیت اصلی این علم، نورافشانی و روشنی بخشیدن به قلب و روح است. علمی که تو را به خدا نزدیک‌تر کند و از گناه دور سازد، نفسش قدسی است.
- خلوص نیت در آن: علم قدسی بدون نیت پاک و خالص برای رضای خدا محقق نمی‌شود. نفس این علم، نیت پاکی است که در پسِ آن قرار دارد.
- تأثیر ماورایی آن: علومی که من و امثال من در علوم غریبه و ماوراءالطبیعه از آنها بهره می‌بریم، اگر برای حق و حقیقت و کمک به خلق خدا به کار روند، در دایره‌ای از انوار قدسی قرار دارند. این علم‌ها، ابزارهایی برای لمس بخشی از قوانین الهی در عوالم غیب هستند.
خلاصه کنم عمو جان، نفس علم قدسی، همان پاکی، نورانیت و اثر الهی است که در وجود و عمل عالم و در جوهر آن دانش ساری و جاری است. این علم، روحِ حکمت است که از منبع لایزال خداوند نشأت می‌گیرد و جز با تزکیه و مجاهدت به دست نمی‌آید.
در پناه حق باشی و دلت نورانی به انوار قدسی الهی.
