سلام به روی ماهتون بچه‌های گلم. الهی که تنتون سالم و دلتون خوش باشه همیشه.
می‌خوام چند کلامی خودمونی باهاتون حرف بزنم، حرفای دل یه پیرمرد که یه عمری سرد و گرم این روزگار رو چشیده و دلش می‌سوزه وقتی می‌بینه جوون‌ترها، که مثل گل پاک و صاف هستن، دارن تو چه دام‌هایی میفتن. گوش کنید عزیزای دلم، شاید این چند کلمه تجربه، یه جایی به دردتون خورد.
دلم میگیره وقتی می‌بینم این روزا یه عده آدم، میان و ادعاهای بزرگ میکنن. خودشون رو استاد و عالم جا می‌زنن، بعد می‌خوان روی تن و بدن ناموس مردم، به‌خصوص دخترای گلم و خانمای محترم که دل نازک‌ترن و زودتر باور میکنن، چیزایی مثل دعا و طلسم بنویسن. نیتشون خیر نیست بچه‌ها، اینا دنبال سود خودشونن، دنبال اینن که این بنده‌های خدا رو که دستشون به جایی بند نیست، شاید دلشون از غصه پره، از بی‌کسی، از مریضی، از گرفتاری، گول بزنن و از راه درست منحرف کنن. آدم وقتی مستأصل میشه، وقتی کارد به استخونش می‌رسه، برای خلاص شدن از مشکلش (حالا هرچی که هست، یکی دنبال بخته، یکی دنبال رزق و روزی حلاله، یکی مریض داره، یکی دلش شکسته،یکی بچه دار نمی‌شه )، به هر در و دیواری می‌زنه، به هر ریسمون پوسیده‌ای چنگ می‌ندازه. این آدمای نامهربون هم از همین درماندگی و سادگی سوءاستفاده میکنن و راحت این دل‌شکسته‌ها رو فریب می‌دن و زندگیشون رو خراب‌تر میکنن.
یه چیز دیگه هم که خیلی باب شده و باید خیلی مواظبش باشین، اینه که میگن عکس‌تو بفرست تا مشکلتو بگم یا برات دعا بنویسم و حلش کنم. بچه‌ها، جانِ عزیزانتون، از روی یه عکس خالی که نمی‌شه به عمق وجود یه نفر پی برد! عکس که روح آدم، درد آدم، گذشته‌ی آدم رو نشون نمی‌ده،« از طریق عکس فقط میتونن تشخیص بدن که آیا مشکل ماورایی داری یا خیر همین اون هم فقط از صورت آدم نه عکس کامل قدی یا استغفرالله عکس عریان» و هر کسی هم این قدرت رو نداره که بتونه از طریق عکس مشکل ماورایی اعم از سحر و جادو یا اجنه رو تشخیص بده، از طریق عکس نمیتونن کل آینده رو بهت بگن. پس تا وقتی یه نفر رو کاملِ کامل نمی‌شناسین، تا وقتی از پاکی و درستی‌ش مثل روز روشن مطمئن نشدین، مثل چشم‌هاتون بهش اعتماد ندارین، الکی عکس‌تون رو دستش ندین، مخصوصاً عکس‌های شخصی‌تر و خصوصی‌تر. این روزا تو این کارای به اصطلاح ماورایی و علوم غریبه، متاسفانه کلاهبرداری و فریبکاری خیلی خیلی زیاد شده، از هر بازار دیگه‌ای شلوغ‌تر و بی‌حساب‌کتاب‌تره. آدم باید خیلی چشم و گوشش رو باز کنه، مثل یه دیده‌بان هوشیار باشه که گیر این گرگ‌هایی که خودشون رو تو لباس میش قایم کردن، نیفته.
متاسفانه، باید با دلی پر از غصه اینم بگم که آدمای وارد و کاربلد (منظورم اوناییه که واقعاً این علم پیچیده رو از راه درست یاد گرفتن، نه اینایی که فقط با چهارتا کلمه دهن پرکن ادعا میکنن)، اگه نیتشون بد باشه و از خدا نترسن، میتونن از همین عکس، یا حتی وسایل شخصی آدم، برای کارای بد و آسیب زدن استفاده کنن. آره عزیزای دلم، این یه حقیقته تلخه. میتونن خدای نکرده با استفاده از اثری که از شما روی اون عکس یا وسیله هست، براتون سحر سیاه و سنگین بزنن، یا کسی رو بی‌اختیار و شیدای خودشون کنن، یا خدای نکرده چوب لای چرخ زندگی کسی بذارن و کار و بارش رو ببندن و گره‌های کور تو زندگیش ایجاد کنن. زیرا اون عکس یا وسیله، یه ردّی از انرژی و وجود آدم با خودش داره که میشه ازش سوءاستفاده کنه. خیلی دردناکه، خیلی غم‌انگیزه که آدمایی تو این دنیا پیدا می‌شن که انقدر قلبشون تاریک و مریضه که از رنج دادن و آزار رسوندن به بنده‌های خدا لذت می‌برن یا می‌خوان با این کارای زشت، قدرت‌نمایی کنن و بگن ما خیلی بلدیم. بهترین و عاقلانه‌ترین کار اینه که از اینجور آدما، حتی اگه خیلی نزدیک به نظر بیان، فرسنگ‌ها فاصله بگیرین و اصلاً دور و برشون پیداتون نشه و راهتون رو ازشون جدا کنین.
همون‌طور که گفتم، اگه کسی واقعاً این کاره باشه و نیتش هم خدای نکرده پلید باشه، فقط عکس نیست که می‌تونه ازش استفاده کنه. می‌تونه از یه تیکه لباس آدم که عرق تنش روش مونده، یه تار مو که تو بُرُس مو جا مونده، یه تیکه ناخن که گرفتین، یه دستمال کاغذی استفاده شده، حتی یه ذره خاکِ جلوی در خونه‌تون یا محل کارتون که رد پاتون روش افتاده، استفاده کنه و سحر قوی و مؤثری بزنه. پس باید یه کم بیشتر حواس‌مون به جزئیات زندگی‌مون و اطراف‌مون باشه.
نه اینکه بدبین بشیم و به همه با چشم شک نگاه کنیم ها، نه! اینجوری زندگی سخت میشه. ولی به اندازه کافی احتیاط لازمه. مراقب باشین وسیله‌تون، لباس‌تون، چیزای خیلی شخصی‌تون دست آدم نامحرم و نامطمئن نیفته. آدمای بی‌فکر، حسود یا بی‌معرفت، ممکنه تو نزدیک‌ترین آدما مثل دوست و آشنا و فامیل و همسایه هم باشن. باید مراقب بود که خواسته یا ناخواسته بهتون آسیب روحی و جسمی نزنن. پیشگیری بهتر از درمانه بچه‌ها.
حالا این همه که از خطرها گفتم، یه وقت نترسین عزیزای دلم! یه وقت فکر نکنین دنیا پر از جادوگر و آدم بده و هیچ راه نجاتی نیست. قرار نیست که آدم دائم با ترس و لرز و دل‌شوره زندگی کنه که نکنه فلانی برام جادو کرد، نکنه همسایه چشمم زده باشه، نکنه دوستم برام دعا گرفته. نه! این ترس خودش از همه چی بدتره و آدمو ضعیف می‌کنه. بهترین راه مقابله با این چیزا، قوی کردنِ خودتونه، پناه بردن به اونیه که از همه قوی‌تره، یعنی خدای مهربون. یه چیزی هست به اسم "حجاب ماورایی" یا "حصن حصین" یا «حصار» یعنی یه دژ محکم. این حجاب، اون چادر و روسری و پوشش ظاهری نیستا، اونم البته جای خودش لازمه و مهمه، ولی این یه جور سپر نورانی و معنویه که با لطف خدا دور تا دور آدمو میگیره و حفظش می‌کنه. با چی درست میشه این سپر؟ با توکل واقعی به خدا، با نماز اول وقت و با حضور قلب، با خوندن قرآن مخصوصاً آیاتی مثل آیت الکرسی و چهارقل، با صدقه دادن، با انجام کارای خوب و کمک به دیگران، با دل پاک داشتن و بد کسی رو نخواستن.( اگر هم استاد قابل اعتمادی رو سراغ دارید می‌تونید بهش بگید براتون حصار بنویسه ) این سپر معنوی، مثل یه زره فولادی اما از جنس نور، جلوی خیلی از این تیرهای بلا و چشم‌زخم‌ها و نیت‌های بد و جادوها و آسیب های اجنه و انسان های شیطانی رو میگیره و شما رو تو پناه خدا حفظ می‌کنه، ان‌شاءالله.
یه چیز خیلی خیلی زشت و کثیفی هم هست که دلم نمی‌اومد بگم ولی باید حتماً بهتون هشدار بدم و خیلی خیلی حواستون بهش باشه، چون دام خیلی بدیه. بچه‌های گلم، دخترای پاک و معصومم، پسرای عزیزم، هیچوقت، تحت هیچ شرایطی، گوشتون هم نشنوه که چیزی به اسم "باطل‌السحر با رابطه‌ی جنسی" یا "درمان مشکل هر مشکلی یا مشکل بچه داری با نزدیکی" وجود داره. اینکه اون کسی که نقاب استادی و معنویت به صورت زده، به کسی که برای کمک و درمان دردش، با هزار امید پیشش رفته، پیشنهاد بی‌شرمانه و گناه‌آلود بده... این دیگه نهایت پستی، رذالت و کلاهبرداریه. این یعنی طرف نه تنها استاد نیست، بلکه یه شیطانه در لباس آدمیزاد. هر کی، هرجا، با هر ادعا و قیافه‌ای، همچین حرفی زد، حتی اگه براتون قسم خورد، حتی اگه گفت تو کتابای قدیمی نوشته، حتی اگه گفت فقط همین یه راه مونده، یه لحظه هم در شیاد بودن و فاسد بودنش شک نکنین! کارش یا سحر و جادوئه برای به دام انداختن شما، یا توهین مستقیم و بی‌شرمانه به مقدسات و کلام پاک خداست. پناه بر خدا از این آدما... از این آدما مثل برق و باد فرار کنین و پشت سرتون رو هم نگاه نکنین!
گاهی وقتا، بچه‌ها، ممکنه یه نفر خیلی کاردرست و خارق‌العاده به نظر بیاد. جوری که آدم باورش بشه این دیگه خودِ خودشه! شاید جلوی چشم‌تون یه کار عجیب بکنه که با عقل جور درنیاد، مثلاً از گذشته یا آینده چیزی بگه که درست در بیاد، یا یه مریضی رو خوب کنه، یا حرفاش خیلی قشنگ و معنوی باشه و به دلتون بشینه. شاید خیلی هم طرفدار و مرید و مشتری داشته باشه و همه جا از کراماتش تعریف کنن و بگن فلانی نفسش حقه. اصلاً فرقی نمی‌کنه چه دین و مذهبی داره، چه لباس و قیافه‌ای داره، یا چقدر ظاهرش موجه و عارفانه به نظر می‌رسه. اگه همین آدم، همین که فکر می‌کنین فرشته‌ی نجاته، یه پیشنهاد غیراخلاقی به شما بده، و یه خواسته‌ی شیطانی و نفسانی داشت، یه حرفی زد که بوی گناه می‌داد، همون لحظه چشماتونو روی همه اون چیزای خوبِ ظاهری ببندین و بدون هیچ تردیدی حرفشو رد کنین و ازش دور بشین. اصلاً و ابداً نباید گول ظاهر و کارای عجیب رو خورد. راه خدا پاکه و راه شیطان ناپاک. این دوتا راه هیچوقت با هم یکی نمی‌شن و توی یه دل جمع نمی‌شن.
🛍️ 🛒🎁🎁🎁🎁🎁🎁
نور چشمای من، یادتون باشه، استاد بودن و اهل معرفت بودن، به ظاهر و ادا و اصول نیست. به ریش خیلی بلند و تسبیح گرون قیمت چرخوندن و جای مهر سیاه شده روی پیشونی و لباس خاص پوشیدن نیست که بگی وای این چقدر آدم حسابیه! به قلمبه سلمبه حرف زدن و استفاده از کلمات سخت و پیچیده و چهارتا آیه و حدیث پشت سر هم ردیف کردن برای مرعوب کردن دیگران نیست. یا اینکه با اخم و تَخم و قیافه‌ی گرفته با مردم حرف بزنن و خودشونو بالاتر از بقیه بدونن، اینا هیچکدوم نشونه‌ی استادی نیست. سن و سال هم فقط یه عدده، بچه‌ها. ممکنه یه جوون بیست ساله‌ی پاک و باصفا باشه که خدا به دلش نگاه کرده و نور معرفت رو تو وجودش روشن کرده و راه رو پیدا کرده، و در مقابل یه آدم هفتاد ساله‌ی پرمدعا هنوز اندر خم یه کوچه باشه و چیزی از معرفت واقعی ندونه. سن و سال می‌تونه نشون بده که طرف چقدر تو این دنیا زندگی کرده و تجربه اندوخته، ولی لزوماً نشونه‌ی عمقِ فهم، پاکیِ باطن و نزدیکی به خدا نیست.
حالا می‌پرسین پس استاد واقعی و آدم اهل دل کیه؟ نشونه‌هاش چیه؟ اون کسی استاد واقعیه که قلبش مثل آینه صاف و بی‌غش باشه. براش فرقی نمی‌کنه اونی که اومده پیشش، جیبش پر پوله یا دستش خالیه، لباسش گرونه یا ساده، قیافه‌ش چطوره، زن یا مرده، پیره یا جوون. همه رو بنده‌ی محبوب خدا می‌بینه، با یه چشمِ مهربون و پدرانه یا مادرانه نگاه می‌کنه. متواضعه، خودش رو گم نکرده، دنبال اسم و رسم و پول و مقام نیست، کارش رو برای رضای خدا و کمک به خلق خدا می‌کنه. با همه، از بزرگ و کوچیک، با نرمی و مهربونی و احترام حرف می‌زنه. اگه دیدین کسی بین آدما فرق می‌ذاره، پولدار رو تحویل میگیره و فقیر رو نه، به یکی روی خوش نشون می‌ده و به یکی دیگه بی‌محلی می‌کنه، یا دیدید حرفی راجب رابطه جنسی باهاتون بزنه، یا به قول معروف سره صحبت رو میخواد درباره مسائل جنسی باز کنه بدونین که هنوز راه درازی در پیش داره و از اون معرفت واقعی و اون نگاه خدایی بویی نبرده.
خب عزیزای دلم، ببخشید اگه سرتون رو درد آوردم و زیاد حرف زدم. اینا حرفای دلم بود که از سر دلسوزی و نگرانی براتون گفتم.
گفتم که چشم و گوشتون بیشتر باز باشه، که تو این دنیای پر از رنگ و نیرنگ، خدای نکرده تو دام این آدمای نادرست و شیادصفت نیفتین. همیشه قبل از هر کاری، اول به خدای بزرگ و مهربون توکل کنین، بعد هم از عقل سلیمی که خدا بهتون داده استفاده کنین و خوب فکر کنین. مشورت کردن با آدمای عاقل و دلسوز هم خیلی کمک می‌کنه.
ان‌شاءالله که همیشه تنتون سالم، دلتون شاد، جیبتون پربرکت و راهتون روشن باشه و خدای مهربون همیشه و همه‌جا پشت و پناه همه‌تون باشه. دست حق یارتون. یا علی.
در ادامه، مجموعه‌ای از کلمات کلیدی برای متن زیبای شما تهیه کرده‌ام که می‌توانند برای جستجوی بهتر و دسته‌بندی محتوا مناسب باشند:
