نحوه تشخیص نوع زار و خواسته‌ زار(بدون نیاز به بابازار و مامازار)

سوال: برای تشخیص نوع زار و خواسته‌اش، آیا از راه دور فقط اسم و اسم مادر کافیست، یا نیاز به فرستادنِ لباس یا وسیله‌ای از بیمار برای تبیاته هست؟ و چه هشدارهایی در این راه باید جدی گرفت؟"

   

جواب: جانِ بابا، چه سوالِ خوبی پرسیدی! 

ببین پسرم، برای شناختنِ اون زار و فهمیدنِ خواسته‌اش، از راهِ دور هم می‌شه و فقط با اسم و اسم مادر میشه کارش رو انجام بدیم.

 اسمِ و اسمِ مادر شخص مثلِ کلیدِ رمزی می‌مونه که قفلِ احوالاتِ باطنی‌ش رو باز می‌کنه. انگار که داری نشونیِ دقیقِ خونه‌شون رو می‌گیری. با همین نشونی می‌شه فهمید کدوم طایفه از زارها اومده و چه خواسته ای داره، و آیا علاوه بر زار عارض یا... هم داری یا خیر و غیره

 

حالا بعضی از بابازار و ماماهای جنوب، نزدیکِ بندرعباس، هستند ، یه جورِ دیگه رسم دارن. اونا برای تبیاته، که همون آشکار کردنِ حال و روزِ زارِ، علاوه بر اسم و مادر، یه تیکه از لباسِ مریض یا یه ناخن یا یه وسیله‌ی شخصی‌ش رو هم می‌خوان. 

اما رسمِ ما این نیست پسرم. ما با همون اسم و اسمِ مادر،  باطنِ قضیه رو می‌بینیم. و نیازی به این واسطه‌ها نداریم. البته هر کسی روشِ خودشو داره و هر کدوم هم یه حکمتی پشتِ کارش هست. مهم اینه که آخرش بتونیم گره از کارِ مراجعه کننده باز کنیم و مشکلش رو به اذن الله حل کنیم.

 

ببین عزیزِ بابا، این دور و زمونه، دکان‌دار زیاد شده. بعضی‌ها هم از سادگیِ مردم و دردِشون سواستفاده می‌کنن و برای خودشون کیسه می‌دوزن. میان یه وردی می‌خونن و یه دودی بلند می‌کنن و بعدش هم یه عالمه شرط و شروط می‌ذارن که زارت فلان چیز می‌خواد و بهمان قربونی باید بدی. هشتاد درصدِ این افراد در واقع بابازار نیستن و فقط اسم بابازار رو یدک می‌کشند. 

اگه واقعاً کسی گرفتارِ زار باشه، خودِ اون زار بی‌معطلی میاد به خوابِ صاحبش. مثلِ یه مهمونِ ناخونده که نصفه شب درِ خونه رو می‌زنه و وارد می‌شه. اگه اون زار نیازی به سفره داشته باشه، اگه دلش قربونی بخواد، خودش تو عالمِ رویا به آدم می‌گه. دیگه چه دلیلی داره که زارِ آدم بره پیشِ یه بابازارِ غریبه و اون بابازار بیاد به تو بگه؟ مگه این زار، رفیقِ صمیمیِ تو نیست؟ مگه تو هاله ات رفت و آمد نداره؟ مگه به تو وصل نیست؟ پس چرا باهات رودربایستی داشته باشه؟

مثلِ این می‌مونه که بچه تو خونه گشنه باشه، بعد بره درِ همسایه رو بزنه و بگه به خانواده ام بگید شام میخوام! خب معلومه که اول به پدر و مادرِ خودش می‌گه. زار هم همینطوره. اگه صاحبش رو دوست داشته باشه و بخواد باهاش بمونه، نیازش رو مستقیم به خودش می‌گه.

پسرم، چشمات رو خوب باز کن. هر کسی که از راه رسید و ادعای بابازاری کرد رو زود باور نکن. دنبالِ یه بابا یا مامازارِ واقعی بگرد که دلش پاک باشه و دستش شفا بده.  و فقط برای رضای خدا و کمک به مردم کار کنه. 

به حرفِ دلت گوش کن پسرم. اگه دل کسی باهات صاف نبود، اگه حس کردی یه جای کار می‌لنگه، بدون که یه حکمتی توش هست. اعتماد، مثلِ شیشه‌ می‌مونه، اگه بشکنه دیگه درست نمی‌شه. پس مواظب باش به کی اعتماد می‌کنی و گولِ ظاهرِ آدما رو نخور.

این نصیحتِ پیرِ بابازار رو آویزه گوشت کن پسرم، که راهِ راست رو پیدا کنی و گرفتارِ کلاهبردارا نشی. خدا پشت و پناهت باشه!