علاج سحر (جادو)
علاج الهی برای سحر دو نوع می باشد:
بخش اول آنست که قبل از وقوع سحر از آن پیشگیری به عمل آورده می شود:
1 - انجام دادن همه واجبات، و ترک تمام محرّمات، و توبه از تمام گناهان.
2 - افزایش خواندن قرآن کریم به طوری که هر روز وردی (1) (جزیی) از آن را برای آن قرار داده شود.
3 - پناه جویی از خداوند با دعاها و اذکار. برای شروع در این مورد می توان به دعاهای زیر اشاره نمود:
__________
(1) - ورد: جزیی از قرآن است که انسان آن را در طول شبانه روز بخواند، فرهنگ عمید.
ــــــــــــــــــ
«بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی لَا یَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَیْءٌ، فِی الْأَرْضِ، وَلَا فِی السَّمَاءِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیم» سه بار در صبح و شبانگاه (1)، و خواندن آیة الکرسی بعد از هر نماز و هنگام خواب و در صبح و شب (2) و خواندن سوره اخلاص و ناس و فلق سه بار در هنگام خواب و صبح و اول شب و گفتن «لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ، لَهُ المُلْکُ، وَلَهُ الحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ». هر روز صد مرتبه و رعایت و پرداختن به اذکار زیر: اذکار صبحگاه و شامگاه، اذکار بعد از نمازها، اذکار خواب و بیدار شدن از آن، اذکار ورود به منزل و خروج از آن، اذکار نشستن بر مرکب، اذکار ورود به مسجد و خروج از آن، و دعای ورود به مستراح و خروج از آن، و غیره و بسیاری از آن ها را در (حصن المسلم) (3) بر طبق احوال و مناسبات و اماکن و اوقات مناسب ذکر کرده ام، بی گمان محافظت و رعایت این اذکار فرد را از ابتلا به سحر و چشم و جن زدگی به اذن و رخصت الهی منع می نماید و موارد بعد از دچار شدن به این آفت ها نیز بهترین اثر را در علاج آن ها ایفا می نمایند (4).
4 - خوردن هفت خرما با شکم خالی قبل از صبحانه هرگاه ممکن باشد؛ زیرا از پیامبرص روایت شده است که فرموده است: «مَنِ اصْطَبَحَ بِسَبْعِ تَمَرَاتِ عَجْوَةٍ، لَمْ یَضُرَّهُ ذَلِکَ الیَوْمَ سَمٌّ، وَلاَ سِحْرٌ».
__________
(1) - ترمذی و ابوداود و ابن ماجه، نگا: صحیح ابن ماجه، 2/ 332.
(2) - نگا: حاکم و ذهبی، 1/ 562 و صحیح الترغیب و الترهیب ناصرالدین آلبانی، 1/ 273، شماره 658.
(3) - حصنُ المسلم: نیز اثری از مؤلف است در 120 صفحه که مجموعة از اذکارِ کتاب، سنت می باشد که در دمشق - بیروت در دار ابن کثیر به چاپ رسیده است.
(4) - زادالمعاد، 4/ 126 و مجموع فتاوی ابن باز 3/ 277 و ص 108 از همین کتاب.
ـــــــــــــــــــــــــــ
«هر کسی با خوردن هفت خرمای خشک صبحانه نماید در آن روز سموم و سحری به او ضرر نمی رسانند».
و بهتر اینکه از خرمای مدینه باشد و علامه بن عبدالله بن باز - رحمه الله - بر این باور است که تمام خرماهای مدینه دارای این اوصاف می باشد.
همچنان که شیخ - رحمه الله - بر این باور است که در غیر خرمای مدینه هم برای کسی که بخواهد این سنت را عملی نماید نیز شامل این حکم می گردد.
بخش دوم: علاج سحر بعد از وقوع آن که دارای انواع مختلفی است.
نوع اول: بیرون نمودن و ابطال سحر اگر محل آن دانسته شود با راه های مباح شرعی و غالباً فرد مسحور با این روش معالجه می گردد.
نوع دوم: تعویذ شرعی از جمله:
أ- هفت برگ سبز سِدر (درخت کُنار) را میان هاون و یا با هر وسیله دیگر کوبیده گردد و سپس به اندازه آب غسل یک فرد آب بر آن بریزید و آیات زیر بر آن خوانده شود:
(أعوذ بالله من الشیطان الرجیم)
{اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ (255)} [البقرة: (255)].
«الله (معبود بر حق است) هیچ معبودی بحق جز او نیست، زنده (و جهان هستی را) نگه دار و مدبر است، نه چرت او را فرا گیرد و نه خواب، آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آن اوست کیست که در نزد اوجز به فرمان او شفاعت کند؟ آنچه در پیش روی آنان و آنچه در پشت سرشان است می داند. و به چیزی از علم او، جز به آنچه بخواهد احاطه نمی یابد، کرسی او آسمان ها و زمین را در بر گرفته، و نگاهداری آن دو (زمین و آسمان) بر او گران و دشوار نیاید، و او بلند مرتبه و بزرگ است».
{* وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَلْقِ عَصَاکَ فَإِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِکُونَ (117) فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ (118) فَغُلِبُوا هُنَالِکَ وَانقَلَبُوا صَاغِرِینَ (119) وَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ (120) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ (121) رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ (122)} [الأعراف: (11) 7، (12) 2].
«و (ما) به موسی وحی کردیم که: «عصای خود را بیفکن» پس ناگهان آن (عصا، به صورت اژدهای درآمد) آنچه را که به دروغ بر ساخته بودند، می بلعید. * آنگاه حق آشکار (و پیروز) شد و آنچه آن ها (ساخته بودند و) انجام می دادند باطل گشت. * پس در آنجا (فرعون و فرعونیان همگی) مغلوب شدند و خوار و زبون بازگشتند. * و ساحران به سجده افتادند.* گفتند: «به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم، * پروردگار موسی و هارون».
{وَقَالَ فِرْعَوْنُ ائْتُونِی بِکُلِّ سَاحِرٍ عَلِیمٍ (79) فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ (80) فَلَمَّا أَلْقَوْاْ قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُم بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لَا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ (81) وَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (82)} [یونس: (79)، (82)].
«و فرعون گفت: «تمام جادوگران (ماهر و) دانا را نزد من بیاورید». * پس چون جادوگران آمدند، موسی به آن ها گفت: «آنچه شما (از وسایل سحر) می توانید بیفکنید، (اکنون بر زمین) بیفکنید». * پس چون افکندند، موسی گفت: «آنچه شما آورده اید، سحر است، بی گمان الله آن را باطل خواهد کرد، همانا الله عمل مفسدان را اصلاح نمی کند. * و الله با کلمات خود، حق را (ثابت و) پایدار می کند گرچه مجرمان کراهت داشته باشند».
{قَالُوا یَامُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى (65) قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى (66) فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَى (67) قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَى (68) وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَى (69) فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى (70)} [طه: (65)، (70)].
«(ساحران) گفتند: «ای موسی! یا این است که (اول) تو (عصا را) بیفکنی یا آنکه ما کسانی باشیم که اول بیفکنیم؟!» * (موسی) گفت: «بلکه (شما) بیفکنید» پس ناگهان ریسمان های شان وعصا های شان از (اثر) سحر شان چنان به نظرش رسید که حرکت می کند (و می دوند) * موسی در دل خود ترسی احساس کرد که (مبادا در ایمان مردم خللی ایجاد شود). * گفتیم: «نترس! مسلماً تو (غالب و) برتری، * و آنچه را که در دست راست خود داری بیفکن، تا (تمام) آنچه را که ساخته اند، ببلعد، بی شک آنچه ساخته اند، تنها مکر ساحر است، و ساحر هر جا رود رستگار (و موفق) نخواهد شد». * (پس موسی عصای خود را افکند، ناگهان به مار بزرگی تبدیل شد و همه ا ی آن ها را که ساخته بودند بلعید) آنگاه ساحران (همگی) به سجده افتادند، گفتند: «(ما) به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم»
{قُلْ یَاأَیُّهَا الْکَافِرُونَ (1) لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2) وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (3) وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ (4) وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (5) لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (6)} [الکافرون: (1)، 6].
«(ای پیامبر) بگو: «ای کافران. * من نمی پرستم آنچه را که شما می پرستید. * و شما (نیز) نمی پرستید آنچه را که من می پرستم. * و نه من پرستش گر آنچه شما پرستش کرده اید خواهم بود. * و نه شما پرستش گر آنچه من می پرستم خواهید بود. * (بنا بر این) آیین شما برای خود تان، و آیین من برای خودم».
{قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) اللَّهُ الصَّمَدُ (2) لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ (3) وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ (4)} [الاخلاص: (1)، 4].
«(ای پیامبر) بگو: «او الله یکتا و یگانه است. (1) * الله بی نیاز است (و همه نیازمند او هستند). * نه (فرزندی) زاده و نه زاده شده است. * و هیچ کس همانند و همتای او نبوده و نیست».
{قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ (2) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ (4) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5)} [الفلق: (1)، (6)].
«(ای پیامبر) بگو: «به پروردگار سپیده دم پناه می برم، * از شر تمام آنچه آفریده است، * و از شر تاریکی شب، آنگاه که همه جا را فرا گیرد. * و از شر (زنان جادوگر) که با افسون در گره ها می دمند. * و از شر حسود آنگاه که حسد ورزد».
{قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) مَلِکِ النَّاسِ (2) إِلَهِ النَّاسِ (3) مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ (5) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6)} [الناس: (1)، 6].
«(ای پیامبر) بگو: «به پروردگار مردم پناه می برم، * فرمانروای مردم، * (إله و) معبود مردم، * از شر (شیطان) وسوسه گر باز پس رونده (به هنگام ذکر الله). * همان که در دل های مردم وسوسه می کند. * از جنیان (باشد) و (یا از) آدمیان».
__________
(1) - ابی بن کعب - رضی الله عنه - می فرماید: مشرکان به رسول الله - صلى الله علیه وسلم - گفتند: نسبت الهی خود را برای ما بیان کن، پس الله متعال این سوره {قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ} را نازل فرمود. (مسند احمد: 5/ 133 و جامع ترمذی: 3364) و در بار? فضیلت این سوره آمده که: {قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ} برابر با ثلث قرآن است». (صحیح بخاری: 7347).
ــــــــــــــــــــــ
و بعد از خواندن آیات مذکور بر آن سه بار از آن بنوشد و با باقیمانده آن غسل نماید و با این عمل اگر خداوند بخواهد، درد و رنج از بین می رود و اگر نیاز بود دوبار یا بیشتر می تواند انجام دهد تا بیمار کاملا بهبود یابد و این بارها تجربه شده است و مفید هم بوده است.
ب- سورة فاتحه و آیه الکرسی را خوانده و دو آیة آخر سورة بقره و سورة اخلاص و سه بار یا بیشتر معوّذتین همراه با دمیدن با دست راست محل درد را مسح و مالش دهید (1).
ج- تعاویذ (2) و دعاهای مهم و جامع
1 - (أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَظِیمَ رَبَّ العَرْشِ العَظِیمِ أَنْ یَشْفِیَکَ). (سبع مرات)
«از خداوند بزرگ پروردگار عرش والا می خواهم که تو را شفاء دهد». (7 بار) (3)
2 - (دست را روی محل درد گذاشته و سه بار می گوید: «بِسْمِ اللَّهِ» و «أَعُوذُ بِاللهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ وَأُحَاذِرُ». (7 بار) (4).
«از شر آنچه که می یابم و از آن حذر می نمایم به خداوند و قدرت او پناه می برم».
3 - (اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ، أَذْهِبِ الْبَأْسَ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِی، لاَ شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُکَ، شِفَاءً لاَ یُغَادِرُ سَقَمًا).
«خدایا! پروردگار مردم! ناراحتی را ببر و شفا ده، تو شفادهنده ای و شفایی جز شفای تو نیست، شفایی که به بیماری نمی گراید» (5).
__________
(1) - بخاری با فتح الباری، 9/ 62 و مسلم، 4/ 1723 و بخاری با فتح الباری، 10/ 108.
(2) - تعاویذ جمع تعویذ بمعنی: دعا کردن، و پناه خواستن، التجا کردن به خداوند متعال توسط اوراد و اذکار مشروع قرآن وسنت صحیح می باشد بخلاف مفهوم مشهور عام که عبارت از آویزان کردن گلو بند ودستبند و ...... می باشد.
(3) - ترمذی و ابوداود، 3/ 187 و ترمذی، 2/ 410، نگا: صحیح الجامع، 5/ 180 و 322.
(4) - مسلم، 4/ 1728.
(5) - فتح الباری، 10/ 206 و مسلم، 4/ 1721.
ـــــــــــــــــ
4 - (أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ وَهَامَّةٍ، وَمِنْ کُلِّ عَیْنٍ لاَمَّةٍ).
«از هر شیطان گزنده ای و از هر چشم بدی به کلمات تامه خداوند پناه می برم» (1).
5 - (أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ).
«از شر آنچه خداوند خلق کرده است به کلمات تامّات خداوند پناه می برم».
6 - (أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ: مِنْ غَضَبِهِ، وَعِقَابِهِ، وَشَرِّ عِبَادِهِ، وَمِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ، وَأَنْ یَحْضُرُونِ).
«از غضب و عذاب خداوند و شرّ بندگانی و از وسوسه های شیاطین و اینکه نزد من حضور یابند به کلمات تامه خداوند پناه می جویم».
7 - (أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ الَّتِی لَا یُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَلَا فَاجِرٌ، مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، وَبَرَأَ، وَذَرَأَ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَعْرُجُ فِیهَا، وَمِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِی الْأَرْضِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا، وَمِنْ شَرِّ فِتَنِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَمِنْ شَرِّ کُلِّ طَارِقٍ إِلَّا طَارِقًا یَطْرُقُ بِخَیْرٍ یَا رَحْمَنُ).
«از شرّ آنچه که خدا خلق کرده است و از شرّ آنچه که از آسمان فرود می آید و از شرّ آنچه از آن بیرون می رود و از شرّ فتنه های شب و روز و از شر هر کوبنده و شبروی، مگر کوبنده باب خیر و نیکی، به کلمات تامة هیچ نیکوکار و فاجری از آن تجاوز نمی نماید، پناه می برم» (2).
__________
(1) - بخاری، مع الفتح، 6/ 408.
(2) - مسند احمد، 3/ 119 با اسناد صحیح، و ابن السنی شماره 637 و مجمع الزوائد، 10/ 127.
ـــــــــــــــ
8 - (اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ، وَرَبَّ الأَرْضِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، رَبَّنَا وَرَبَّ کُلِّ شَیْءٍ، فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى، وَمُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَیْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهِ، أَنْتَ الْأَوَّلُ فَلَیْسَ قَبْلَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الْآخِرُ فَلَیْسَ بَعْدَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَیْسَ فَوْقَکَ شَیْءٌ، وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَیْسَ دُونَکَ شَیْءٌ ... ).
«خدایا! پروردگار آسمان های هفتگانه و پروردگار عرش والا، ای پروردگار ما و پروردگار تمام اشیاء، ای شکافنده و رویاننده دانه و هسته، فرودآورنده تورات و انجیل و قرآن، از شرّ آنچه که زمام آن در دست توست به تو پناه می آورم تو آغازینی هستی که قبل از تو چیزی نبوده است و واپسینی هستید که بعد از تو چیزی نخواهد بود و تو پنهانی هستی که پنهان تر از تو چیزی نیست» (1).
9 - (بِسْمِ الله أَرْقِیکَ، مِنْ کُلِّ شَیْءٍ یُؤْذِیکَ، وَمِنْ شَرِّ کُلِّ نَفْسٍ أَوْ عَیْنِ حَاسِدٍ، اللهُ یَشْفِیکَ، بِسمِ اللهِ أَرقِیکَ).
«به نام خدا تو را از هر چیز که باعث آزارت گردد و از شر هر نفس و یا چشم حسودی تو را آزار نماید تعویذ می نمایم و خداوند شفایت دهد به نام خدا تعویذت می دهم» (2).
10 - (بِسْمِ الله یُبْرِیکَ، وَمِنْ کُلِّ دَاءٍ یَشْفِیکَ، وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ، وَمِنْ شَرِّ کُلِّ ذِی عَیْنٍ).
«به نام خدا بهبودت بخشد و از هر درد الهی شفایت دهد و از شر هر حسودی هرگاه رشک بورزد و از شر هر صاحب چشم بدی شفا و پناهت دهد» (3).
__________
(1) - مسلم، 4/ 2084.
(2) - مسلم از ابوسعید - رضی الله عنه -، 4/ 1718.
(3) - مسلم از عائشه - رضی الله عنها -، 4/ 1718.
ـــــــــــــ
11 - (بِسْمِ اللَّهِ أَرْقِیکَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ یُؤْذِیکَ، مِنْ حَسَدِ حَاسِدٍ، وَمِنْ کُلِّ ذِی عَیْنٍ اللَّهُ یَشْفِیکَ).
«به نام خداوند از هر چیز که آزارت می دهد و از حسد حسود تو را دعا و تعویذ می نمایم و از شر هر صاحب چشم حسودی از خداوند می خواهم بهبودت بخشد» (1).
این تعاویذ و دعاها، سحر و جن زدگی و چشم زخم و همه بیماری ها با آن معالجه می گردد این ها به اذن خداوند دعاهای جامع و مفیدی می باشند.
نوع سوم: خون گیری با حجامت از محل یا عضوی که اثر سحر بر آن ظاهر گشته است، اگر ممکن باشد و چنانچه حجامت ممکن نباشد به کار گرفتن آنچه که ذکر شد جهت استعلاج کافی و بسنده می باشد.
نوع چهارم: داروهای طبیعی و مفیدی که قرآن و سنت مطهر به آن ها اشاره نموده اند هرگاه انسان با یقین و صدق و توجّه به خداوند آن ها را به کار ببرد و اعتقاد داشته باشد بر اینکه نفع از طرف خداوند است و اگر خداوند بخواهد به آن نفع رساند همچنان که داروهای ترکیبی گیاهی که براساس تجربة تجربه داران می توان از آن استفاده نمود به شرطی که حرام نباشند و در این زمینه داروهای طبیعی جهت علاج بیماری ها و آفات مذکور وجود دارند که اگر خداوند بخواهد نفع و فایده می رساند.
از جمله معالجات طبیعی نافع به اذن خداوند می توان موارد زیر را ذکر کرد: عسل (2)، سیاه دانه (3)، آب زمزم (4)، و آب آسمان همچنان که قرآن می فرماید:
{وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَکً (9)} [ق: (9)].
«ما از آسمان آب مبارک فرو فرستاده ایم».
__________
(1) - سنن ابن ماجه از عباده بن صامت - رضی الله عنه -، نگا: صحیح ابن ماجه، 2/ 268.
(2) - نگا: ص 143 متن عربی همین کتاب، و فتح الحق المبین، ص 140.
(3) - ص 141 متن عربی کتاب حاضر، و فتح الحق المبین، ص 141.
(4) - ص 143، متن عربی کتاب حاضر، و فتح الحق المبین، ص 144.
ــــــــــــــــــــ
و یکی دیگر اسباب معالجه روغن زیتون است به دلیل اینکه از پیامبر - صلى الله علیه وآله وسلم - روایت است که:
«کُلُوا الزَّیْتَ، وَادَّهِنُوا بِهِ، فَإِنَّهُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ».
«زیتون را بخورید و به آن تدهین نمایید زیرا از درخت مبارکة می باشد».
واقعیت تجربه و استعمال و مطالعه نشان داده است که بهترین روغن است برای استحمام و نظافت و عطرآگین نمودن و از داروهای طبیعی به شمار می آیند.
