راز گنجینهٔ غیب الهی: «علم لدنّی» چیست و چگونه به دست می‌آید؟
سلام عمو جان‌های عزیز و طالبان حقیقت. خدا یار و یاورتون باشه. امروز می‌خوام دربارهٔ یکی از شریف‌ترین و اسرارآمیزترین معارف صحبت کنم؛ علمی که کلیدهای عالم بالا رو تو دل خودش داره: علم لدنّی.
علم لدنّی یعنی چه عمو جان؟
علم لدنّی عمو جان، کلمه‌ای عربیه و به معنی «علمی که از نزد (خداوند) می‌آید». یعنی علمی که از طریق مدرسه، کتاب و استادهای بشری به دست نمیاد. بلکه هدیه‌ایه مستقیم از خزانهٔ غیب الهی که بدون هیچ واسطه‌ای، مثل نور، به قلب پاک بنده می‌تابه.
بگذارید ساده بگم:
- علم اکتسابی: این علمیه که همهٔ ما با درس خوندن، تجربه کردن، فکر کردن و تحقیق به دست میاریم. (مثل فیزیک، شیمی، یا حتی همین علوم غریبه‌ای که بنده با سال‌ها ریاضت آموختم).
- علم لدنّی: این علمیه که خداوند به صلاح دید خودش، به بندهٔ خاص خودش عطا می‌کنه. در واقع، خداوند حجاب رو از روی چشم و دل بنده برمی‌داره تا بتونه حقایق عالم رو ببینه و بدونه. این علم، «علم خدا دادی» یا «علم موهبتی» هم نامیده میشه.
مثال بارز علم لدنّی: داستان خضر و موسی (ع)
بهترین و روشن‌ترین مثال برای این علم، ماجرای حضرت موسی (ع) و حضرت خضر (ع) در قرآن کریمه.
حضرت موسی (ع) که پیامبر اولوا العزم بودند، برای کسب علم و دانش بیشتر نزد بندهٔ صالحی رفتند که خداوند به او علم مخصوصی داده بود. خداوند در قرآن می‌فرماید:
"فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَ عَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا"
(ترجمه: پس بنده ای از بندگان ما را یافتند که از نزد خود، علمی به او آموخته بودیم.)
شما دیدید که حضرت خضر (ع) کارهایی می‌کرد که از دید حضرت موسی (ع) و عقل عادی، غیر منطقی و حتی ظالمانه به نظر می‌رسید (مثل سوراخ کردن کشتی، کشتن نوجوان). اما بعداً معلوم شد که پشت هر کدام از این کارها، یک حکمت عظیم و غیبی پنهان بوده. این همان نور علم لدنّی است که پشت پردهٔ ظواهر رو می‌بینه.
عمو جان! چطور میشه به این علم رسید؟
عمو جان، همانطور که گفتم، این علم رو نمی‌شه به زور به دست آورد یا خریداری کرد. این لطف خداست. اما راه‌هایی هست که باعث میشه دل انسان آماده و لایق دریافت این نور بشه.
- اخلاص و پاکی نیت: باید همهٔ کارهای ما، از عبادت تا امور روزمره، فقط برای خداوند باشه. دلی که در اون هوای نفس و مادیات موج می‌زنه، جای فرود نور لدنی نیست.
- تقوا و دوری از گناه: گناه، مثل زنگار روی آینهٔ دل می‌شینه و مانع تابش حقایق میشه. تا جایی که می‌تونید، از شبهات و گناهان دوری کنید.
- ریاضت و مراقبه: یعنی کم کردن از تعلقات دنیوی، خلوت کردن با خدا و کنترل نفس (روزه گرفتن برای خدا، کم خوابیدن برای عبادت و...).
- توسل و ناله: با گریه و زاری از خود خداوند بخواهید که این گنج رو به شما عطا کنه. حضرت خضر (ع) هم این علم رو با بندگی و ریاضت‌های طولانی به دست آورد.
فراموش نکنید عمو جان، هدف نهایی از هر علمی، تقرب به خدا و خدمت به خلق هست. اگر روزی خداوند این موهبت رو به شما داد، باید برای هدایت مردم و برطرف کردن گرفتاری‌ها استفاده بشه، نه برای خودنمایی و فخر فروشی.
ان‌شاءالله که در مسیر طلب علم و معرفت ثابت قدم باشید و خداوند دلتون رو منور کنه.
یا علی مدد.
ابوداوود الحنین
