پرسش شما:
آیا ثروتمندان بزرگ جهان، بی‌آنکه ما بدانیم، ارتباطی با عالم غیب و نیروهای ماورایی دارند؟
آیا نقطه اشتراکی پنهان، آنان را به رموز unseen و قوانین ناپیدای کائنات پیوند می‌زند؟
پاسخ ابوداوود الحنین:
سلامٌ علیکم ای فرزندان پاک‌سرشت و نورانی‌ام،
در برابر این پرسش ژرف و پر راز...
بسم الله النور...
فرزندان دلبندم،
در مسیر سال‌ها خدمت در راه علوم خفیه و اسرار دعا و اسماء، بارها شنیده‌ام که با دلی پر از پرسش به سراغم آمده‌اید و گفته‌اید:
«استاد، آیا از روی عکس هم می‌شود دعا نوشت؟ یا فقط نام و نام مادر کافی‌ست؟»
و امروز، بگذارید این دل پیر رازی را با شما در میان بگذارد که سال‌ها در دل طریقت نهفته بود.
هرگاه شما نام و نام مادر شخصی را به ما می‌سپارید، ما خادمان این مسیر، با استفاده از حروف و اعداد ابجد، مسیری نورانی می‌سازیم به سوی وجود آن شخص.
نام، رمز ورود به باطن آدمی‌ست، و نام مادر، نوری‌ست که این رمز را روشن‌تر و دقیق‌تر می‌کند؛ چرا که پیوند میان کودک و مادر، پیوندی‌ست قدسی، در آفرینش، در معنا و در نور.
ای جانانم،
عکس، فقط یک نام یا رمز نیست.
عکس، آینه‌ای‌ست از وجود.
گویی یک تکه از روح او در دستان ماست. آن چشمانی که در عکس می‌نگرد، همان چشمی‌ست که در بیداری به دنیا می‌نگرد؛ آن چهره، همان نقشی‌ست که بر کاغذ هست ولی پرتوی‌ست از حقیقتِ وجود او.
وقتی که ما با نیت پاک، به عکسی نگاه می‌کنیم و وردی می‌خوانیم یا عملی روحانی انجام می‌دهیم، دیگر نیازی نیست پل بسازیم یا دری بگشاییم...
چرا که ما پیشاپیش به خودِ شخص متصل شده‌ایم.
بگذارید برای فهم بیشتر مثالی ساده بزنم:
فرض کنید که دوستی آن‌سوی دیواری ایستاده و شما می‌خواهید با او سخن بگویید:
پس کدام‌یک قوی‌تر است؟
بی‌گمان، پنجره دیدار تأثیرش سریع‌تر و روشن‌تر خواهد بود.
آری فرزندم، وقتی عکس در اختیار ماست، حتی اگر نام‌ها نباشند، کار کامل انجام می‌شود. البته اگر نام و نام مادر هم باشند، چه بهتر!
اما اگر تنها عکس باشد، کفایت می‌کند. و بدان که دعاهایی که بر روی عکس خوانده یا نوشته می‌شود، به اذن الهی، سریع‌تر، مؤثرتر و عمیق‌تر به شخص می‌رسند.
چرا؟ چون انرژی و موکلین رحمانی، مسیر را بی‌واسطه می‌یابند و مستقیم بر قلب و روح فرد اثر می‌گذارند.
در این مسیر نورانی، هرچه پیوند ما با وجود فرد، ریشه‌دارتر و روشن‌تر باشد، نتیجه نیز نورانی‌تر خواهد بود. و عکس، تکه‌ای از حقیقت آن فرد است که به دست ما می‌رسد.
اگر پرسشی در دل داری یا تجربه‌ای در این زمینه داری، با دستانی باز و دلی مشتاق، منتظر شنیدن آن هستم.
در پناه حق باشید
با دعای شبانه‌روزی من،
✨ استاد ابوداوود الحنین
دعانویس مذهبی و استاد علوم غریبه و ماوراءالطبیعه
📿 وبلاگ رسمی: abudawod.blog.ir
به قلم استاد ابوداوود
ای جویندگان حقیقت و ای رهروان طریقت، سلام بر شما. سال‌هاست که این حقیر، عمر خویش را در کنج حجره و در میان اوراق و کتب کهن، صرف شناخت عوالم پنهان از دیدگان انسان های عادی کرده‌ام. امروز بر آن شدم تا به اذن پروردگار، پرده از برخی اسرار عالم جنیان بردارم و شما را با ماهیت این مخلوقات لطیف آشنا سازم. پس با گوش جان بشنوید که این سخنان، حاصل یک عمر تجربه و ریاضت است.
بسیاری از شاگردان و مراجعین از من درباره...
به نام آنکه جان را فکرت آموخت و روح را به پرواز درآورد.
درود بر شما، مریدان و سالکان طریق حق و جویندگان اسرار نهان.
پرسشی از سوی یکی از یاران همدل، در باب حقیقتی شگرف و سِری از اسرار آفرینش، یعنی «پرواز روح در خواب» یا «برون‌فکنی اختری» به دست ما رسید. این مسئله که در میان اهل معرفت با نام «سیر اختری» و در کتب فرنگ با عنوان «Astral Projection» نیز شناخته می‌شود، از دیرباز ذهن حکیمان و دل عارفان را به خود مشغول داشته است. بر خود لازم دیدم تا از دریچه تجارب این پیر طریق، پرده از گوشه‌ای از این راز برگشایم.
آیا پرواز روح، افسانه است یا حقیقت؟
در پاسخ به این پرسش بنیادین، با استعانت از حضرت حق و با تکیه بر تجارب سالیان دراز و آنچه از اساتید و اولیاءالله به ما رسیده، بی‌هیچ تردیدی می‌گوییم: آری، حقیقت است. روح آدمی، این لطیفه ربانی و گوهر گران‌بها، موجودی است مستقل از این «قالب خاکی» که ما آن را جسم می‌نامیم. تن، همچون مرکبی است و روح، آن سوارِ صاحب اختیار. در هنگامه خواب، به‌ویژه در خواب‌های ژرف و آسوده، رشته‌های اتصال میان روح و تن سست می‌گردد و این مجال برای روح فراهم می‌آید تا از این قفس تنی، موقتاً رها گشته و در عوالم دیگر به سیر و سیاحت بپردازد.
حکمت این پدیده چیست؟
این واقعه روحانی، بی‌حکمت و سبب نیست و به چندین دلیل رخ می‌دهد:
نشانه‌های این سفر روحانی
آنان که این توفیق را یافته‌اند، اغلب از تجاربی چنین سخن می‌گویند:
آیا این سفر مخاطره‌ای در پی دارد؟
بدانید که حکمت بالغه الهی، حافظ جان بندگان خویش است. پرواز روح که به صورت طبیعی و غیرارادی رخ می‌دهد، به لطف آن «ریسمان سیمین» که میثاق الهی میان روح و جسم است، هیچ خطری در پی ندارد.
اما، و هزار اما، هشدار می‌دهیم که تلاش عمدی، کنجکاوانه و بدون راهنمایی استادی کارآزموده برای خروج از جسم، کاری است بس خطرناک و مذموم. این اقدام نسنجیده می‌تواند فرد را با هراس‌های جانکاه، اختلالات روحی و بدتر از همه، رویارویی با موجودات اثیری خبیث و شیاطین سرگردان مواجه سازد که در پی به دام انداختن ارواح неосторож هستند.
کلام آخر از این پیر طریق
طریقت ما، ابوداوود الحنین، بر پایه حکمت، احتیاط و یاری‌رساندن به بندگان خدا در مسیر خیر و صلاح استوار است. ما با استمداد از ادعیه مأثوره و یاری موکلین رحمانی، بر آنیم که گره از کار فروبسته شما بگشاییم و شما را از شر بلیات محافظت کنیم؛ نه آنکه با کنجکاوی‌های بی‌مورد، درهایی را به روی شما بگشاییم که ممکن است سلامت روح و جسمتان را به خطر اندازد.
اگر چنین تجاربی به صورت طبیعی برایتان رخ داد، با یاد و توکل به خداوند، آرامش خود را حفظ کنید و آن را نعمتی از جانب او بدانید. در صورت تکرار و بروز نگرانی، می‌توانید با ما مشورت نمایید تا به اذن حق، راهنمای شما باشیم.
باشد که همواره در پناه الطاف حضرت حق، آرام و مستدام باشید.
ارادتمند شما،
خادم طریق، استاد ابوداوود الحنین
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
شاگردان عزیز و پویندگان راه حقیقت، به گوش باشید که شیخ ابوداوود الحنین، خادم علوم غریبه و عوالم ماوراء، از اسرار ملک احمر ابی محرز برایتان پرده برمی‌دارد. سالیان درازی است که این بنده حقیر با اذن و لطف پروردگار، در اعماق این عوالم قدم. گذاشته‌ام و بارها و بارها با چشم سر و دل، شاهد
سلام و درود به همراهان گرامی! 🙏 اخیراً یکی از خوانندگان عزیز، تجربه‌ای بسیار شخصی و قابل تأمل را با ما در میان گذاشته‌اند که سرشار از نکات عرفانی و معنوی است. از آنجایی که اینگونه تجارب می‌تواند برای بسیاری از شما روشنگر باشد، تصمیم گرفتیم اصل ماجرا و پاسخ آن را در قالب یک پست وبلاگ با شما به اشتراک بگذاریم.
"سلام و احترام خدمت جناب ابوداود حنین. امیدوارم حالتون خوب باشه ان شاالله. 😊 شنیدن موضوع مارد این انگیزه رو به من داد تا خدمتتون یک موضوع رو بیان کنم:
چندین سال قبل در منزلی دیگر مستاجر بودیم و بنده همیشه به تنهائی در اتاق خودم استراحت میکردم. نماز و عبادات هم همونجا بود. کم کم مسائل خاصی بر من مترتب می‌شد؛ استشمام یک بوی فوق العاده خوب و بشدت قوی گلاب! 🌹👃 در حالی که منبع آن نامشخص بود! از همه مهم‌تر اینکه دقیقا یا به هنگام اذان صبح یا چند دقیقه قبل از اذان صبح انگار کسی من رو بیدار می‌کرد! ⏰🌅
یکبار که خواب بودم احساس کردم یک قطره آب روی مچ پام افتاد، بازم موقع اذان صبح! 💧🦶
تا اینکه یک شب که بنده روی تخت تک نفره خواب بودم و مثل همیشه تنها در اتاق، با بلند شدن کسی که وزنش به قدری سنگین بود که صدای فنرهای تخت بلند شد 🛌💨 (اون موجود هر چی بود پایین پاهای من روی تخت نشسته بود و وزن خیلی خیلی زیادی داشت، چون اون تخت هیچ وقت همچنین صدای از خودش بروز نمیداد با وجودی که بنده حدود ۹۵ کیلو وزن داشتم). این تخت هیچ وقت همچین صدایی تا حالا نداده بود، حتی اگر دو نفر هم روی تخت نشسته بودند و بلند می‌شدن این صدا رو نمیداد! اما در آن موقع که حدود اذان صبح بود، با بلند شدن‌اش و صدای جیر جیر تخت و حس سنگینی اون موجود از خواب بلند شدم، اما حقیقت جرات نکردم سرم رو بلند کنم و بهش نگاه کنم! 🙈😨
از اون روز تا حالا همیشه ذهنم معطوف به این جریان، که اون موجود با اون وزن فوق‌العاده سنگین که حداقل به دید دنیایی شاید بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلو، چه بسا بیشتر! وزن‌اش بود، چی بود؟ 🤔🤯 مدت هاست کشیده میشم به خلوت اساسی و تنهائی و خیالم به بیابان ها و کوهستان ها و شمع و ... زیاد کشیده میشه. 🏜️⛰️🕯️🧘♂️
مثل همیشه بذل توجه بفرمایید من را راهنمایی بفرمایید. قدردان شما هستم با دعای خیر و برکت و صحت و سلامتی. 🙏"
بسم‌الله الرحمن الرحیم
سلام و عرض ادب خدمت شما فرزند عزیز. 👋
خوشحالم که موضوع مارد، این انگیزه را در شما ایجاد کرد تا این وقایع عجیب و در عین حال پر رمز و راز را با این حقیر در میان بگذارید. باشد که با عنایت الهی، گره از ابهامات شما باز شود. 🗝️
آنچه شما در منزل قبلی تجربه کرده‌اید، از دیدگاه اینجانب، نشانه‌هایی بس مهم و قابل تأمل دارد. استشمام بوی خوش گلاب به غایت قوی، آن هم بی‌منبع، و بیدار شدن در حوالی اذان صبح، به ویژه با حس افتادن قطره آب، همگی حکایت از حضور موجوداتی از عالم غیب دارد. این موجودات، نه از جنیان خبیث و موذی و شیطانی است، بلکه نشانه‌هایی از لطف و توجه خاص روحانی را با خود به همراه داشته است. ✨🕊️
اما آنچه بعد از آن واقعه بر شما مترتب شده، یعنی کشش به خلوت اساسی و تنهایی، و خیالات متمایل به بیابان‌ها، کوهستان‌ها و شمع، و... همه و همه نشان از بیداری فطرت روحانی شما دارد. آن موجود، با حضور خود، راهی را در درون شما گشوده است. این کشش به تنهایی و طبیعت، اغلب در افرادی مشاهده می‌شود که روحشان تشنه ارتباط عمیق‌تر با خالق و عالم غیب است. بیابان و کوهستان، نماد خلوت و دوری از هیاهوی دنیوی، و شمع، نماد نور معرفت و روشنایی باطنی است. 🔥
فرزندم، این تجارب، اتفاقی نبوده و بی‌حکمت نبوده است. شما مورد توجه (برگزیده) قرار گرفته‌اید. توصیه اینجانب به شما این است👇🏼
این اتفاقات، می‌تواند آغازی برای مسیر سلوک و بیداری معنوی شما باشد. آن موجود، نه دشمن که هادی و بیدارکننده‌ای بوده است. قدردان این توجهات الهی باشید و سعی کنید با اعمال صالح و تهذیب نفس، این مسیر را ادامه دهید. 🌱
خداوند متعال این موجودات رو آفریده تا کمک حال بندگان باشند.
برای شما صحت، سلامت، و سعادت در دنیا و آخرت را از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم. با دعای خیر و برکت،
خادم‌الشریعه، ابوداوود الحنین 🙏✨
نظرات و تجربیات مشابه خود را با ما در میان بگذارید. 💬
پاسخ استاد به سوالات شما: آیا چسب دوقلو مانع پاکسازی روحانی سنگ می‌شود؟
موکل چیست؟به هر کسی که کاری به اون سپرده بشه که از طرف شخص انجام بده به طور عام موکل میگن.موکل یا وکالت داده شده.
در امور ماورایی و علوم غریبه,موکل عبارت است از جن یا ملکی که توسط انسان تسخیر شده و انسان از او درخواست کرده که کاری برای انسان انجام دهد. در اینجا هم دو نوع موکل داریم یکی موکل روحانی و یکی موکل شیطانی.
موجود ماورایی "مارد" از زبان ابوداوود الحنین
ای عزیزای دلم، سلامی گرم از دل این پیرمرد که روزگار خیلی چیزا به چشماش دیده. شما جوونای امروزی که سرتون تو اینترنت گرمه و دنبال چیزای ماورایی می‌گردین، فکر نکنین این حرفا همش قصه و خیاله. من خودم، با همین چشای کم‌سو، چیزایی دیدم که مو به تن آدم سیخ می‌کنه. امروز می‌خوام براتون از یه موجودی بگم که تو فرهنگ ما، تو قصه های قدیمی خاورمیانه و حتی تو کتابای دینیمون خیلی ازش حرف زدن. اسمش چیه؟ مارد.
شاید با خودتون بگین مارد دیگه چه جور جونوریه؟ بذارین براتون بگم، اما نه اونجوری که تو کتابا خوندین. من خودِ این موجود رو دیده‌ام، نه یه بار، که چند بار. این کلمه "مارد" تو زبون عربی یعنی یه چیزی که رام نمیشه، سرکشه، از قانون و قاعده سرپیچی می‌کنه. درست مثل یه اسب وحشی که هر کی بخواد سوارش بشه رو زمین می‌زنه.
یادمه یه بار، خیلی سال پیش، تو یه سفر به بیابون‌های دوردست، شب که شد، یه همچین موجودی رو دیدم. سایه‌اش از دور مثل یه غول بی‌شاخ و دم بود. وقتی نزدیک‌تر شد، دیدم قامت بلندی داره، خیلی بلندتر از هر آدمی که دیده بودم. چشماش مثل دو تا آتیش پاره تو تاریکی می‌درخشید. یه حس ترس عجیبی تو وجودم افتاد، انگار یه نیروی شیطانی داشت من رو به طرف خودش می‌کشید.
شنیدم قدیما یه دانشمندی بود به اسم هانس ور، یه فرهنگ لغت عربی نوشته بود. تو اون کتابش مارد رو معنی کرده بود به دیو یا غول. حق هم داشت. اینا همون موجودات ترسناکی هستن که تو قصه ها می‌شنیدیم. یه بار دیگه هم تو یه کتاب فرنگی خوندم، اسمش بریتانیکا بود، اونجا هم گفته بودن مارد یه دیو خیلی بدجنس و سرکشه. حتی نوشته بودن بعضیا فکر می‌کنن با یه موجود دیگه به اسم عفریت یکیه، ولی این اشتباه محضه. مارد یه چیزه، عفریت یه چیز دیگه. من هر دوتاشون رو دیده‌ام و می‌تونم بگم زمین تا آسمون با هم فرق دارن.
ببینین جوونا، این مارد، به نظر من، یه جورایی مثل یه شیطونه، یه دیو خیلی بد که تو دین ما، تو اسلام، خیلی بهش اشاره شده. اینا موجودات بدخواهی هستن که فقط بلدن اذیت کنن و راه بندازن. یه بار یادمه، یه جوونی رو دیدم که انگار طلسم شده بود، یه نیروی نامرئی دنبالش بود. بعد فهمیدم کار همین ماردها بوده. حتی تو قرآن خودمون، تو سوره صافات، اگه درست یادم مونده باشه، یه اشاره ای به این موجودات شده. این نشون میده که این موضوع تو دین ما خیلی مهم بوده و نباید سرسری ازش گذشت.
فقط تو دین که نه، تو قصه ها و شعرهای قدیمی ما هم خیلی از مارد گفتن. مثلاً تو همون قصه های هزار و یک شب. کیه که این قصه ها رو نشنیده باشه؟ من که تو بچگی‌هام همه‌شون رو با ولع گوش میکردم. اونجا پر از اینجور موجودات عجیب و غریبه است که هر کدومشون یه جور قدرتی دارن. این نشون میده که مارد تو فرهنگ ما خیلی جا افتاده بوده و همیشه برای مردم هم ترسناک بوده هم یه جور جذابیت مرموز داشته.
یه چیز جالب دیگه هم بگم براتون. این اسم مارد، فقط یه اسم افسانه ای نمونده. الان دیگه شده اسم فامیل خیلی از مردم! من خودم چند تا خانواده رو می‌شناسم که فامیلیشون مارده. وقتی ازشون پرسیدم چرا این فامیلی رو دارین، بعضیاشون می‌گفتن از قدیم این اسم رو داشتن و یه جورایی نشون دهنده اصالت خانوادگی‌شونه تو اون مناطق عرب زبون. انگار یه یادگاری از اون باورهای قدیمی تو اسم فامیل‌هاشون مونده.
خب، حالا که یه کم با این موجودات آشنا شدین، بذارین براتون بیشتر از این ماردها بگم، همون غول‌های سرکش که بارها تو دنیای ماورا دیده‌ام.
چیزی که من تو اون عالم دیدم، اینه که این ماردها، از اون شیطون‌های معمولی که هر روز می‌بینیم خیلی قوی‌تر بودن، یه زور و بازویی داشتن که نگو و نپرس. اما به پای اون "عفریت‌های" قدرتمند که دیگه استاد کلک و حقه بازی هستن، نمی‌رسیدن. یه جورایی این ماردها وسط این دو تا دسته قرار می‌گرفتن. قدرت داشتن، ولی نه به اندازه عفریت‌ها.
اما یه چیز خیلی جالب درباره‌شون وجود داره. برعکس اون عفریت‌های ناقلا که هزار جور حقه و کلک تو آستینشون دارن، این ماردها خیلی ساده‌لوح و زودباور هستن. یه بار دیدم یه مرد دانا چطور با یه حرف زدن ساده یه مارد رو گول زد و مارد رو اسیر کرد و ازش کار کشید.
تصورش رو بکنید! این همه زور و بازو داشتن، می‌تونستن یه ده رو زیر و رو کنن، اما عقلشون اونقدرها کار نمی‌کرد. می‌دونین چرا؟ چون برعکس خیلی از موجودات ماورایی دیگه، این مارد قصه ما نمی‌تونستن ذهن آدما رو بخونن. به خاطر همین هم، آدما خیلی راحت می‌تونستن سرشون کلاه بذارن یا یه کاری رو بهشون تحمیل کنن. من خودم شاهد بودم که یه پیرمرد چطور یه مارد رو مجبور کرد یه سنگ بزرگ رو براش جابجا کنه، فقط با چند تا کلمه و یه کم زبون بازی.
درسته که قدرت زیادی داشتن، اما با همین قدرت زیادشون، خیلی راحت فریب می‌خورن، درست برعکس اون عفریت‌های باهوش که انگار هزار تا چشم و گوش دارن و همه چیز رو می‌فهمن. این نشون میده که قدرت به تنهایی کافی نیست. اگه عقل و هوش نباشه، آدم هر چقدر هم زور داشته باشه، باز هم ممکنه گول بخوره و کار دست خودش بده. این یه درس بزرگیه که من تو این سال‌های عمرم از دنیای ماورا گرفتم و امیدوارم شما جوونا هم بهش توجه کنین. همیشه عقلتون رو به کار بندازین، نه فقط زور بازوتون رو.
