بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین،
فرزندام، نور چشانم، بدانید و آگاه باشید ، که هر عملی در این دار دنیا، ظاهری دارد و باطنی؛ و عوام الناس، عقیقه را ذبحی برای سلامتی طفل می‌دانند و این البته که صحیح است، لکن این تنها قشر ماجراست، پوسته‌ای بر مغزی گرانبها. حقیقت عقیقه، یک کنش عظیم ماورایی و یک معامله روحانی است که فهم آن، بصیرت می‌خواهد.
عقیقه، به مثابه فدیه و رهایی من الأسرار الخفیة
در کتب قدیم و الواح محفوظ، و توصیه های پیامبران ، بسیار آمده است که هر فرزندی در گرو عقیقه خویش است حتی اگر سن آن بزرگ شده باشد باید عقیقه انجام دهد تا اموراتش و نحسی های آن از بین برن.
📌 متن حدیث عقیقه:
«کُلُّ غُلامٍ رَهینَةٌ بِعَقیقَتِهِ تُذْبَحُ عَنهُ یَومَ السّابِعِ، و یُحْلَقُ رأسُهُ، و یُسَمّى»
هر فرزندى در گرو عقیقه‌اش است؛ در روز هفتم برای او ذبح می‌شود، موی سرش تراشیده می‌شود و نام‌گذاری می‌شود.
🔹 منبع اصلی این روایت از پیامبر اکرم (ص) :
سنن ابی‌داوود (حدیث 2838)
جامع ترمذی (حدیث 1522)
این "گروگان بودن" که می‌گویند، تنها به صحت جسد مربوط نیست، خیر! روح، در بدو هبوط به این عالم سفلی، عریان و بی‌دفاع است. القرین (همزاد شریر) و قبایلی از جن و شیاطین، در کمین نشسته‌اند تا بر این نفس لطیف و تازه وارد، تسلط یابند یا او را به سلاسل و اغلال طلسمات و سحر گرفتار کنند. گاه این سحر، یا جن میراثی شوم از اجداد است که ما آن را "سحر وراثتی" یا "جن وراثتی" می‌نامیم و بر کالبد طفل می‌نشیند.
عمل عقیقه، در حقیقت، انجام دادن یک...
